- hörgü
- örgü
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
hörgü
Look at other dictionaries:
hörgü — is. 1. Hörmə işi, hörmə tərzi; tikmə. Daşları müəyyən qaydalara əməl edərək bir birinə yapışdırmaq prosesinə hörgü deyilir. // Hörülmüş divar və s. Əhməd . . gözünü saralmış daşlara, uçuqsökük yerlərə, hörgülərin arasında bitən quru otlara… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düzmə — 1. «Düzmək»dən f. is. 2. is. Kələk, hiylə, fırıldaq. A qoca bic!. . Yenə nə olub, nə düzmən var? S. Rəh.. ◊ Düzmə hörgü – palçıq və qeyri yapışdırıcı maddələr işlətmədən hörülən hörgü … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
nal — I (Bərdə, Cəlilabad, Kürdəmir, Qarakilsə, Ordubad, Şəmkir, Zəngilan) 1. eyvan sütunlarının başına qoyulan taxta 2. hörgü tamamlanarkən divarın üstünə qoyulan ağac (Gədəbəy, Tovuz). – Nalları palıd ağacınnan eləsəniz yaxşıdı (Gədəbəy) II (Masallı … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
torpaxlıx — (Qazax) evin üsdə torpaq töküldükdən sonra divarın üstündən həmin torpaq bərabəri tikilən əlavə hörgü. – Öyün üsdünü torpaxlamışıx, indi torpaxlığını örörlər … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ajur — is. 1. Deşikli hörgü. 2. İncə krujevalı (şəbəkəli, torlu) parça … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
barmaqlıq — is. 1. Ağacdan, dəmirdən və ya məftildən qayırılmış tor, hörgü. Pəncərə barmaqlığı. Balkon barmaqlığı. Bağça barmaqlığı. – <Fərhad> cəld ayağa durub, dəmir barmaqlığa yanaşdı. M. Hüs.. Dayadıq alnımızı dəmir barmaqlıqlara; Günəş… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
boyun — is. 1. Başın bədənlə birləşən hissəsi. Yoğun boyun. Əyri boyun. Uzun boyun. Boynundan yapışmaq. 2. Paltarın, boğazı dövrələyən hissəsi. Paltonun boynu. Dik boyun. Köynəyin boynu dardır. 3. Arabaya və kotana qoşulan cüt heyvan (öküz, ya kəl).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bünövrə — is. 1. Özül, əsas, təməl. Evin bünövrəsi möhkəmdir. – Əhmədov maşından düşüb salam verdi. Bünövrələrə sarı yeridi. M. C.. // Məc. mənada. <Fərhad:> . . Ey mənim dərdlərimin bünövrəsi, gəl yanımda otur. . Ə. H.. Lakin o <Hikmət… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
çətən — is. məh. Qarğıdan, ağac çubuqlarından hörülmüş çəpər, hörgü. <Tubu:> Orada, çətənin dalında göydən asılıb. Ə. H.. Qəhrəmanlar camaatı bir zamanlar bu qarğılardan qırıb çətən toxuyar, dəyələrin və alaçıqların ətrafına çəkərdilər. Ə. Vəl..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dirilmək — f. 1. Canlanmaq, cana gəlmək, dirçəlmək; qüvvəsi, gücü, cəsarəti özünə qayıtmaq. Bənnasız hörgü hörülməz; Təbibsiz xəstə dirilməz. «Koroğlu». Məstan bəy dirildi. Papağını qaşının üstə çəkib bığlarını tumarladı. . B. T.. 2. Dini təsəvvürlərdə: ölü … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
düşümlü — sif. Düşümü olan, uyğun, münasib, yaraşıqlı. Düşümlü hörgü. Düşümlü yazı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
